Вториот учесник на ЕХФ Ф4, 2021, нам одлично познатиот Париз, ПСЖ. Некако со нив и Барса, во дуелите со нашите Металург и Вардар, сите ние го спознавме врвниот ракомет. И не само тоа, ами и дојдовме до спознанието дека и ние коњ за трка имаме.
Втората врска со Париз е Раул Гонзалез. Ел Команданте ! Тој дојде тивко во Македонија, и стана легенда. Го однесе Вардар на европскиот трон. Некако идеалот за тивкиот и скромниот Раул беше нарушен со неговото брзо и ефикасно бегство по катарските златници, при тоа оставајќи ја репрезентацијата во лер, па и на надолнина. Но сепак Раул ќе остане запаметен како одличен и посветен познавач на ракометот, но и на македонскиот јазик.
Во Париз дојде да донесе титула во 2018 година. Се пожали малку дека животот во Франција не е така убав како во Македонија, побара неколку големи играчи, доби се, а титула сеуште ПСЖ нема. Фокусот и притисокот врз него мора да е огромен.
ПСЖ е формиран во далечната 1941 година. Одтогаш до денес има променето неколку имиња. Но последното го добива во 2012 со влезот на Катарскиот QSI фонд. Интерсено во периодот од 1994-1997 на тренерската функција го имале нашиот Ристо Магдинчев. Последнава деценија доминираат во францускуто првенство и успеваат 3 пати да стигнат до Ф4. Во првиот губат од Вардар во легендарното финале, а во следните од Нант и Барса но сега уште во полуфиналето.
Дека се еден од најскапите и најдобрите тимови е навистина јасно. Но исто така станува јасно дека ѕвездите не играат секогаш како што треба. Па токму во тој правец можеби ќе биде и иднината на клубот. Помалку ѕвезди повеќе резултати.
Играат апсолутно модерен ракомет. Изобилуваат со фантастични поединци. На голот се французите Жанти и Жерар, на лев бек неприкосновениот Хансен, кој со сета своја големина и квалитет сеуште нема шампионска титула и горопадниот Пранди. На центар сега рековалсцентот Никола Карабатиќ и чудото лале Стеинс. Десно горостасот Криштопанс и извонредниот Ремили. Пикери Лука Карабатиќ, Тофт Хансен и полската снага Шипржак. Крилата се можеби и најслаткиот дел, невообичајно некогаш бекот Гребиј, атлетата Наи, Коку и шпанецот Соле Сала. Шпанската подршка доаѓа и од извонредниот дефанзивец Морос.
Сезоната ја започнаа лошо со два порази, но од тогаш играа се подобро и подобро. Клучно во сето тоа беше местото на лалето Стеинс, како и експлозијата на Пранди и Наи. На крајот во групата втори со 4 порази, два од Флензбург и по еден од Киелце и Мешков. Играат многу ефикасно и постигнуваат 33 голови по натпревар, додека примаат нешто под 30. За нив клучен дуел сезонава оној со Кил, двомеч со две лица. Во Кил каде не издржаа и во Париз каде ја потврдија класата.
Несомнено притисокот е огромен. На врвот на пирамидата, Ел Команданте, веднаш донего Хансен. Првиов за да го потврди епитетот најдобар тренер а вториов за конечно да дојде до титула. Можеби враќањето на Карабатиќ е добро за нив но можеби ќе создаде и дебаланс во веќе создадената нова бековска линија. Допрва ќе видиме. Коефициентите на кладилниците високо поставени во корист на французите, но дуелот со данците секако нема да биде едноставно лесен.
